Wat is het verschil tussen een dode vogel?
Het is bijna 40 jaar dat ik worstel met de vraag en het antwoord.
Ik zal de vrijheid nemen om namen en plaatsen te veranderen om zowel de onschuldigen als de schuldigen te beschermen. Opgemerkt moet worden dat de schuldigen destijds onschuldige kinderen waren. Er is een gezegde: jongens blijven jongens.
Toen ging het internet vooruit en leek goed, schoon, slecht, plezier gewoon te zijn verdwenen.
Hoe dan ook, internet is niet belangrijk voor het verhaal, dus laten we het maar vergeten.
Ik herinner me toen ik 12 was en de school uitging. De zomers leken eeuwig te duren. Zoveel dingen om te ontdekken, zoveel beekjes en vijvers om in te vissen.
Ik zou wakker worden met de zon, wat in mijn omgeving rond 6 uur betekende, geen wekker nodig.
Een kom ontbijtgranen en ik was op het platteland op zoek naar insecten of slangen of wat dan ook, tot 9 uur toen ik op het huis van mijn vriend Joey kon gaan bonzen om zijn moeder te vragen of hij wakker was.
Dat was hij nooit en ik moest nog een uur wachten terwijl hij zijn cornflakes at, zich aankleedde en we gingen op pad om te doen wat de jongens ook maar wilden doen.
De zomers waren toen lang, zo leek het, dus we slaagden erin allerlei gekke dingen te verzinnen om te doen.
Ik heb een keer een katapult uitgevonden. Niet dat de katapult nog niet was uitgevonden, alleen dat hij was uitgevonden met rotzooi die ik overal vond. Dus we hadden onze katapulten en gingen met ze door het stadje.
Ze werkten het beste met BB-pistoolkogels. Op een avond lopen we rond het buurthuis, ongeveer 500 meter van het centrum zelf, en we kwamen op het stomme idee om wat BB’s af te vuren met onze zelfgemaakte katapulten in de richting van de band die aan het opzetten was.
We werden door de bomen geslingerd en waren tegen die tijd zo goed met de katapulten dat we bijna alles konden raken.
Dus stuurden we een salvo. DING DING DING van de drums en zo. Ik hoorde een muzikant zeggen: “What the fuck was that?”.
We wachtten een paar minuten en vuurden toen nog een salvo af. DING DING DING. De jongens die opkeken, werden echt pissig. Een zei: “Ik moet kinderen zijn die stenen gooien.” De andere zei: “Er is geen godverdomme te zien!”
Het was precies op dat moment dat Joey en ik besloten dat we misschien beter ergens anders heen konden gaan.
Joey hield niet zo van boeken, maar hij was mijn beste vriend. Dus ik deed de lezing en presenteerde hem ideeën. Deze ideeën begonnen eerst met het simpelweg afsnijden van luciferkoppen, ze in een fles doen, een lont maken met 2 andere lucifers en vervolgens wegrennen nadat ze de lont hadden aangestoken.
Ze maakten gewoon veel lawaai, de flessen braken niet eens. Maar het was gaaf.
Terug naar de boeken…. Op een dag ben ik in de bibliotheek en ontdek ik een boek, ik heb geen idee waar het boek eigenlijk over ging, maar ik vond plannen voor een beter vuurwerkproject.
Dat we niet echt door dit idee zijn vermoord, verbaast me nog steeds.
Dus het idee (probeer dit nooit, niemand), is dat je een geweerhuls neemt, er een kurk op lijmt, een spijker in de kurk duwt, het verdomde ding in de lucht gooit en wanneer het landt, gaat de schaal af.
We hadden een evenwichtsprobleem denk ik. We moesten het verdomde ding 5 keer in de lucht gooien voordat het ontplofte, elke keer rennend om ons achter een afvalcontainer te verstoppen.
Ik denk dat ik me destijds niet realiseerde dat een geweergranaat, afgevuurd, zonder geweerloop om het te bevatten, onvoorspelbare dingen zou doen. Ik vraag me ook af wie dat boek in de bibliotheek heeft gestopt.
Hoe dan ook, we waren in orde achter onze bunker, maar de shotgun-granaat haalde iemands raam eruit en we waren daar verdomme heel snel weg.
